© sony
Zijn moeder en hij komen samen. Dat is erg leuk.
Er ontstaan geanimeerde gesprekken en mijn uitdaging is om hem voldoende ruimte te geven en tegelijkertijd zijn moeder een gevoel te geven dat ze het echt goed doet.
Hij is erg sensitief. Mogelijk is zijn sensitiviteit versterkt omdat hij helemaal in het begin van zijn aardse carriëre een zware behandeling in het ziekenhuis moest ondergaan. De zintuigen en het gevaarssignaleringsysteem in ons lijf werken nu eenmaal al honderduizenden jaren in innige symbiose samen.
Als je zo iets naars meemaakt, de onbewuste ervaring hebt gehad dat je iets dergelijks is overkomen zonder er enige zeggenschap in te hebben gehad (hij was maar een baby) dan is je onbewuste reactie daar wellicht op gefocust. Zodra er gevaar dreigt gaan alle zintuigen op scherp en is het lichaam in de vecht,-of vlucht stand. Stress ligt op de loer.
Het gesprek komt op je aandacht focussen op die stomme tv, gewoon: omdat je moe bent, geïrriteerd na een erg drukke dag op school en tot rust wilt komen.
'Ik kan dan niet stoppen. Ik ben in de ban van het spel. Maar als ik dan stop voel ik me erg naar. Ik ben maar aan het schieten geweest in het spel. Ik word steeds drukker. Mij hart bonkt. Ik droom dan ook naar. Ik zie dan nare gezichten als ik mijn ogen dicht doe als ik wil slapen. Ik weet het allemaal wel, maar ja...'
Omdat we alledrie het belang ervan inzien dat hij dit soms nodig heeft omdat hij veel stress ervaart, spreken we af: 'oorlogsgamen' mag mits hij voor de games kiest waarin onze werkelijke 'aardse' oorlogsregels ook worden nagestreefd. De NAVO en UN zijn er niet voor niets...
En hij mag kiezen wanneer hij het doet en houdt zich aan deze afspraken (waar hij zelf bij betrokken is geweest in ons gesprek):
Geen games als hij eenmaal gegeten heeft 's avonds
Geen games vlak voor het naar school gaan
Gamen tot een uur per dag mag
Geef de energie terug aan de makers van de game; zij bedachten het en dagen hem en andere jonge kinderen uit hun tijd op deze manier door te brengen
We horen van deze jongen zelf hoe hoog de omzet in de game industrie is geweest. Dat heeft hij opgezocht nadat hij met zijn ouders sprak over het 'probleem'.
Hou je vast: wereldwijd 70 miljard.
Ik zocht het op: PriceWaterhouseCoopers voorspelde het. Ondanks dat de ver(w)achte groei vorig jaar tegenviel is de omzet zo hoog geweest!
70 000 000 000 euro
Oke! We hebben er mee te maken. Honderdduizenden jongens zullen de komende jaren hun brood gaan verdienen in de game industrie.
Het enige wat we kunnen doen: erken de behoefte aan gamen. Help hun bewustzijn te vergroten. Als je hun behoefte erkent kun je ook grenzen stellen. Verbieden werkt averechts dus dit lijkt de best mogelijke optie.
Zeg daarom:
Ik snap het wel. Ik weet dat jongens vaak voelen dat ze rustig worden als ze een game spelen. Ik weet ook dat ze door dit soort games veel minder toekomen aan lezen en huiswerk doen. En dat ze nare beelden kunnen zien in hun droom. Ik wil dus graag afspraken met je over hoe we hier mee omgaan in ons huis.
Veel moed en wijsheid!
Sylvia van Zoeren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten